Hoi An

Freedom is just another word for make another choice....vrij naar Janis Joplin :) We gaan toch morgen weg. Het is takkenweer, ik kan het niet anders noemen. De regen valt nog steeds met bakken uit de hemel, we zijn optimisten, hebben onze dag prima gevuld, maar toch gaan we morgen naar de zon.
In de ochtend viel het eerlijk gezegd nog mee, maar bij het ontbijt hadden we eigenlijk al besloten de laatste nacht van de geboekte 3 niet hier te blijven. Het kostte wat overredingskracht van mijn privé-onderhandelaar, maar uiteindelijk moesten we wel onze geboekte nacht betalen, maar zouden zij de kosten voor de taxi naar het vliegveld voor hun rekening nemen.
Hoi An ingelopen voor de dingen die we nog wilden zien en een heerlijke kop koffie bij Cargo (het taartjesrestaurant). Daar op de WIFI, hebben we het vliegtuig en de overnachting voor morgenavond geboekt, geluncht en weer Hoi An in. Het regende nog steeds hard en de kades stroomden nu al over... We kochten een soort passepartout waarmee je 5 verschillende gebouwen van binnen kon bekijken. De overdekte Japanse brug, een oud woonhuis, een chinees gemeenschapshuis, een tempel en een folkloremuseum. Vooral die laatste was erg leuk, eerst in het voorportaal thee gedronken, was een soort promotie. Was dus eigenlijk de bedoeling dat je ook thee kocht, maar die was ons te duur. :)
Daarna door het gebouw heen, waar uitleg was over verschillende gebruiken en dagelijkse zaken in het oude Vietnam. Ook een uitleg over de zijderups en het weven van de prachtige zijden sjaals, die er hingen en ook weer eigenlijk gekocht diende te worden. Dat is wel iets waar je hier soms een beetje genoeg van krijgt, je wordt gezien als een wandelende geldbuidel, iedereen en alles wil je wat verkopen. Tot aan groenteraspen (!) toe. Evelien had deze dame tuk, want zij, op haar beurt, begon op serieuze toon haar oude versleten Lonely planet te verkopen: you want to buy this one, it is happy hour for you, only 400.000 Dong, look! pictures in it, you don't have to read! En zo ging ze maar door, de arme vrouw wist niet hoe ze het had, keek een beetje wazig en begon toen wat onzeker te lachen, wij lachten met haar mee en liepen door, desondanks probeerde ze het nog een keer om haar groenterasp te slijten, maar het ging niet meer met overtuiging! ;)
Op de terugweg naar het hostel kwamen we weer voorbij de beautysalon, die we al eerder gezien hadden en we gingen nu naar binen. Evleien wilde haar teennagels gelakt en ik mijn haren geknipt! We werden in ligstoelen gelegd, Evelien kreeg watjes tussen d'r tenen en een enorme bak met verschillende kleuren nagellak en ik kreeg een kopje gemberthee. De kapsalon moest nl nog even gearrangeerd worden, stoel, spiegel, handdoek en kapmantel en daar ging het meisje aan de slag. Voor mijn gevoel met een botte schaar, maar oké, het is maar haar, groeit wel weer aan, dacht ik. Maar toen ze klaar was, zat het fantastisch, heel goed geknipt met korte plukjes, echt prima! Evelien had ondertussen besloten ook gemasserd te willen worden, dus die verdween naar achteren, er kwam een ander meisje aangebrommerd, wat de masseuse bleek te zijn en zij werd eens even lekker onde handen genomen. Ondertussen lag ik weer lekker in mijn ligbedje wat te dommelen, het rook er erg lekker naar een soort wierook, kreeg nog een gemberthee en naast mij kreeg een Australische mw een geweldige voetmassage. Het was zeer relaxed, geen betere bezigheid te bedenken op zo'n regenachtige dag! Kindlief verkwikt en ik met een lekker kort koppie, stapten we weer op. Even onze spullen gedropt, nog een trui aangetrokken en op naar ons avondeten. Dat was ook goed geslaagd, ik had grote garnalen, gemarineerd in gember en knoflook met een heel dun lapje vlees eromheen met een heerlijke gember-knoflooksaus en rijst, Evelien had bbq-kip met groenten en lemongras in bananenblad. Het was verrukkelijk! Beiden nog een pancake met mango en chocoladesaus en zij nog een cocktail, want die waren maar 1,50 :) Kortom, helemaal blij en vriendelijk kibbelend over de te volgen weg (mijn richtinggevoel is legendarisch!!) liepen wij weer door de kletterende regen terug naar het hostel. Nog één nachtje slapen en dan is hoop ik deze nattigheid voorbij!!